Cruz
Szef Biura
Dołączył: 07 Gru 2005
Posty: 3297
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Ziemia-Europa-Polska-woj. kujawsko-pomorskie-Bydgoszcz
|
 Wysłany: 06/04/29, 3:19 am Temat postu: Powinnam kochać Cię lepiej |
|
|
Więc tak. Do tej pory myślałam, że moje opowiadania nie są takie złe, ale jak przeczytałam cudne fanficki na stronie Bosco&Cruz to się załamałam. W ogóle nie potrafię pisać. Ale za to potrafię (w miarę) tłumaczyć  I dlatego zdecydowałam się Wam przetłumaczyć piękne opowiadanie. Proszę o wyroumiałość, bo to moje pierwsze tłumaczenie. Mam nadzieję, że się Wam spodoba
Autor: Catty
Tłumaczenie: Cruz
"Powinnam kochać Cię lepiej"
Pobiegłam za nim instynktownie. W tej chwili wiem już co muszę zrobić i dlatego chcę go mieć przy sobie, to może być tylko Bosco, nikt inny, w przeciwnym razie chyba bym się na to nie zdobyła. Potrzebuję jego siły.
Pobiegła za mną. Nie wiem dlaczego, tak było zawsze od dłuższego czasu, ale jakimś sposobem ona zawsze wracała do mojego życia. Nie chcę wiedzieć dlaczego. Ona mnie skrzywdziła, skrzywdziła moją rodzinę, straciłem do niej zaufanie. Nie mogę jej zaufać, nie mogę zaufać sobie, kiedy jestem z nią. Mówię jej, żeby trzymała się ode mnie z daleka, nie mogę jej pozwolić znowu wrócić do mojego życia.
Jest niechętny, nie obwiniam go za to. Bardzo go zraniłam. Nie wiem dlaczego to zrobiłam, wydaję mi się, że to dlatego, że on był za blisko mnie, tak blisko, że wiedział jaka jestem naprawdę, stworzyłam wokół siebie mur, a on mimo tego tak łatwo wkradł się do mojego serca i pozostał w nim. Kocham go. Ale teraz nie mam żadnych szans, by go mieć, już nigdy nie będę mieć takiej szansy, już nigdy nawet, gdybym nie była chora. Moja miłość do niego jest jak ten rak, dokonała we mnie istnej inwazji, która się utrzymuje, nie można jej wyleczyć. Przekonuję go, idzie ze mną, mogę to zrobić.
Pozwoliłem jej mi to powiedzieć, chcę zastrzelić Hollisa, a ona daje mi taką możliwość, więc poszedłem za nią. Ona wciąż prowadzi mnie niczym na smyczy, a ja nic nie mogę na to poradzić, tylko pozwalam jej na to. Bardzo staram się zapomnieć o tym co do niej czuję, ale mimo wszystko to co jest między nami, między mną i Cruz, mogłoby się w coś przerodzić, w coś rzeczywistego, ale nie teraz, nie po tym wszystkim co ona zrobiła. Potrafię jej wybaczyć. Już jej wybaczyłem. Ale nie potrafię zapomnieć. Nigdy.
Jedziemy do mnie w kompletniej ciszy, ciągle myślę o tym co chcę mu powiedzieć, chcę powiedzieć: "Przepraszam", ale wiem, że on mi na to nie pozwoli. Chcę mu powiedzieć o białaczce, chcę by sprawił, że poczuję się lepiej, tak jak zrobił to, kiedy umarła Lettie. Wiem, że by to zrobił, gdybym mu powiedziała, ale nie mogę. On nie ma wobec mnie żadnego długu wdzięczność, nie po tym co się stało z Mikey`em, nie po tym jak został postrzelony, gdzie ja wtedy byłam do cholery, czemu nie było mnie przy nim? Nie mogę go teraz prosić, by mnie ratował, tak czy inaczej to wszystko niedługo się skończy, jednak chciałabym by mógł być inny sposób. Marzę o tym by to nie był ostatni raz, kiedy będziemy razem, marzę o tym, by móc być z nim na zawsze.
Jedziemy do niej, nie mówię ani słowa, ona także. Patrzę na nią od czasu do czasu, ale nie mam pojęcia co się z nią dzieje. Nie jestem pewnien, czy chcę wiedzieć. Nie wiem dlaczego jesteśmy tutaj, nie chcę tu wchodzić, boję się tego, co mogę poczuć, będąc tutaj. Przeżyliśmy wiele dobrych chwil w jej mieszkaniu, wspaniałych chwil. Pamiętam jak to jest całować ją, być z nią, czułem się wtedy wspaniale, dobrze. Czułem coś czego nie czułem nigdy wcześniej, będąc z kimś innym. Mogłem ją pokochać, może nawet to zrobiłem.
Wchodzę do mieszkania po to, po co przyszłam, pistolety, granaty. On to potępia, nieważne, nigdy nie potrzebowałam jego aprobaty i nie zacznę potrzebować jej teraz. Mówię mu, żeby poczekał, muszę wziąć prysznic, zmienić ciuchy. Woda sprawia, że czuję się lepiej, staję się bardziej odważna. Ciągle myślę o tym, że to ostatni prysznic, ostatni strój, ostatni raz myję włosy i zęby. Jestem teraz gotowa, idę do niego. Jesteśmy w drodze, mojej ostatniej drodze.
Jedziemy, ona prowadzi. Jestem nerwowy, ale nie dlatego, że się denerwuję, po prostu tu jest jeszcze coś, coś przez co nie czuję się dobrze. Patrzę na ulicę, bazę Hollisa, a ona mówi mi, co zamierza zrobić, mówi, że pójdzie tam sama, a ja mam wezwać wsparcie. Pytam ją jak się zorientuję, kiedy mam to zrobić, a ona odpowiada, że będę wiedział. Wydaje się być tego pewna, to dobrze. Dziwnie na mnie patrzy, nie mogę jednak zgadnąć co jest z nią nie tak, nigdy nie potrafiłem jej w pełni zrozumieć, nie tak jak w przypadku Faith. Otwiera drzwi, by wyjść, ale ją powstrzymuję, muszę wiedzieć, że jest tego pewna.
Pyta mnie czy jestem pewna, jestem, to jedyny sposób. Trzyma mnie za rękę i znowu mogę poczuć jego ciepłą skórę. Mówię mu, że nie chcę, aby ubezpieczał mnie ktoś inny. Mówię to poważnie. To za wiele, nie mogę sobie pomóc. Całuję go, poraz ostatni. Jego usta są takie delikatne i miękkie, takie jakie zapamiętałam. Smakuje tak słodko, jak zawsze. Marzę o tym, by móc umrzeć całując go. Jego zapach mnie odurza, oszałamia, otacza. Mogłam kochać Cię lepiej, powinnam kochać Cię lepiej. Teraz już się nie dowiem co by było, gdybym go lepiej kochała. Odsuwam się od niego. Jeśli nie wiem teraz, już się nie dowiem i muszę sobie z tym poradzić. Wygląda na zmieszanego, zakłopotanego. On nigdy nie będzie wiedział, co do niego czułam, nigdy nie będę zdolna do tego, by mu o tym powiedzieć. Muszę odejść. Patrzę ostatni raz na jego piękną twarz, mam ją przed oczami, kiedy idę w stronę bazy Hollisa.
Całuje mnie delikatnie i gładzi mnie po policzku, czuję się dobrze. Blizna jej nie przeszkadza, jestem jej za to wdzięczny. Czuję jak ona szybko wraca do mojego serca, pachnie tak jak zawsze pachniała, tylko ona, Maritza Cruz. To sekundy, ale czuję jakby to były wieki, zanim odsuwa się ode mnie. Patrzymy na siebie, jest piękna. Mogłem Cię pokochać, powinienem Cię pokochać, powinienem postarać się bardziej, by nam się udało. Powiedziała mi, że nie chce, aby ubezpieczał ją ktoś inny, wiem, że mówiła to na poważnie. Wiem, że ma rację mówiąc to.
To stało się kilka sekund temu, ale nadal czuję jego zapach, dobrze mi z tym, czuję się prawie tak, jakby nadal był przy mnie. Znowu widzę jego twarz, pamiętam jego usta, jego ciepłą skórę, jego ramiona wokół mnie. Uśmiecham się i wtedy to się dzieje...
Nadal czuję zapach jej perfum na moim ubraniu, w tym samochodzie. Pamiętam nasz pocałunek, jej piekne usta na moich, jej ciało tak blisko mojego i wtedy to się dzieje...
Mogłam go kochać lepiej.
Powinienem ją kochać.
Nadal czuję jego zapach na mojej skórze.
Nadal czuję smak jej ust.
Widzę jego piekną twarz.
Pamiętam jej śliczną twarz.
Bosco...
Cruz...
Powinnam go kochać lepiej.
Mogłem ją kochać.
Ale tak jest lepiej.
KONIEC.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
